19 september 2012

de grasmaaier

Twee keer, sloeg de maaier af; gebukt, vond ik
Een egel in de messen vastgedraaid,
omgekomen. Hij had zich in het hoge gras bewogen.

Eén keer, eerder had ik hem gezien, enzelfs te eten gegeven.
Nu had ik zijn onopvallende wereld onherstelbaar
verscheurd. Hem begraven was geen troost:

De voglende ochtend stond ík op en hij niet.
De eerste dag na de dood, een nieuwe afwezigheid
die altijd herzelfde blijft; we zouden voorzichtig moeten zijn

Met elkaar, we zouden lief moeten zijn
Nu we de tijd nog hebben.

dit is een bewerking van 'the mower' van Philip Larkin
door de Nederlandse dichter met de schitterende Friese naam
Tsead Bruinja - ik weet niet hoe je dat uit moet spreken...