16 september 2017
Kel was kletsnat. Het had de hele dag geregend, geplenst, en hij had het blijkbaar niet nodig gevonden
om te gaan schuilen in zijn lekker schone stal, waar ik braaf elke dag de poep uitschep en een vers
bedje van vlas en stro voor hem opschud. Ik poetste hem zo goed en zo kwaad als het ging droog met
steeds nieuwe bosjes stro, maar toch was ik wat ongerust of ik hem zo kon achterlaten. Moest hij geen
dek op zijn rug in de nacht? Of zou hij dan oververhit raken, met zijn dikke wintervacht? Ik stuurde M. een
SMS, maar toen het antwoord kwam was het al pikdonker: leg maar een pak stro op zijn rug.
Ik ging struikelend en op de tast terug naar
de stal, herrie makend om de ratten weg te jagen. Kel keek met een blik van milde verbijstering om terwijl
ik een lekker dik dekentje van stro op zijn echt idioot hoge en brede rug legde. 'Denk je nou echt
dat dat stro daar de hele nacht blijft liggen?' leek hij te willen zeggen...