14 september 2017
Douwe had naar hartenlust gerend op de hei, door de struiken
geragd met zijn vriend Roxy. Maar thuis gaf hij opeens een
gil van pijn en begon te kreupelen. Mijn maag draaide om toen
ik zag hoe zijn wolfsklauwtje in een hoek van 90 graden op zijn
linker voorpoot stond. Na een paar snelle telefoontjes
laadde ik hem in de auto en reed terug naar de hei. C., mijn
grote steun en toeverlaat als het om honden gaat, stond al te wachten.
Ik nam Douwe in de houdgreep, hij gaf een harde gil en het was voorbij.
Een klein bloederig stompje kijkt nog tussen de haren van zijn voorpoot uit.
C. heeft me verzekerd dat het nageltje terug zal groeien.