beelddagboek van Ordyf
22 februari 2007
De vrouw was onvoorstelbaar lelijk, met zulke grote tanden, dat ze er bang van werd en ze wou weglopen. Maar de oude vrouw riep haar na: “Waarom ben je bang, lieve kind? Blijf bij me. Als jij hier in huis voor mij wilt werken, zal het je goed gaan. Je moet alleen zorgen, dat je mijn bed goed schudt, zodat de veren vliegen, dan sneeuwt het in de wereld. Ik ben vrouw Holle!”
Toen de oude vrouw zo vriendelijk tegen haar sprak, vatte het meisje moed. Ze stemde toe en kwam bij haar in dienst. Ze was thuis gewend hard te werken en dat deed ze hier ook. De oude vrouw was heel tevreden over haar. Het meisje leek vooral plezier te hebben in het opschudden van het bed, want ze deed dat steeds met zoveel geweld, dat de veren als sneeuwvlokken rondvlogen.