21 februari 2016
Hij...merkte dat zijn schoenen vol modder kwamen te zitten, ging bij het
seminarie de straat weer op en liep enige
tijd tussen de verveloze houten huizen door die tegen elkaar aan geleund stonden.
Tot zijn ergernis vond hij nog steeds dat de kachelpijpen die op
de eerste verdieping van al die bouwvallige huizen naar
buiten staken, eruitzagen als geweerlopen, of als verroeste periscopen,
of als angstaanjagende kanonnen, maar hij wilde niets met wat dan ook
in verband brengen, en het woordje 'als' uit zijn gedachten bannen.
pg 435,436, Het zwarte boek, Orhan Pamuk