14 september 2017


Douwe had naar hartenlust gerend op de hei, door de struiken geragd met zijn vriend Roxy. Maar thuis gaf hij opeens een gil van pijn en begon te kreupelen. Mijn maag draaide om toen ik zag hoe zijn wolfsklauwtje in een hoek van 90 graden op zijn linker voorpoot stond. Na een paar snelle telefoontjes laadde ik hem in de auto en reed terug naar de hei. C., mijn grote steun en toeverlaat als het om honden gaat, stond al te wachten. Ik nam Douwe in de houdgreep, hij gaf een harde gil en het was voorbij. Een klein bloederig stompje kijkt nog tussen de haren van zijn voorpoot uit.
C. heeft me verzekerd dat het nageltje terug zal groeien.