21 februari 2016

Hij...merkte dat zijn schoenen vol modder kwamen te zitten, ging bij het seminarie de straat weer op en liep enige tijd tussen de verveloze houten huizen door die tegen elkaar aan geleund stonden. Tot zijn ergernis vond hij nog steeds dat de kachelpijpen die op de eerste verdieping van al die bouwvallige huizen naar buiten staken, eruitzagen als geweerlopen, of als verroeste periscopen, of als angstaanjagende kanonnen, maar hij wilde niets met wat dan ook in verband brengen, en het woordje 'als' uit zijn gedachten bannen.

pg 435,436, Het zwarte boek, Orhan Pamuk