beelddagboek van Ordyf
15 oktober 2007zich zijn verdronkenen herinneren
zij die ons leven verlieten
om onder water te gaan
en nooit meer terug te keren
en drie mannen op een zomerse middag
die hun tegennatuurlijk kantoorleven verwisselden
voor een dood in de natuur
en de twee moeders
die hun late stappen over het brugje niet vonden
ze stonden niet in mijn hart
maar ik weet ze
ze flitsen op de plaatsen waar ik voorbij kom
dit is een land van water
het is ons bekend
In de katholieke jeugdblaadjes bij mijn ouders op het toilet stonden ontzettend goede gedichtbesprekingen. Misschien is daar mijn liefde voor poëzie wel geboren...Nu meende ik me een 'ballade van de verdronkenen' te herinneren, maar na lang zoeken bleek het het grafschrift van Villon te zijn, de 'ballade van de gehangenen'... Het heeft toen diepe indruk op me gemaakt, daar komt ooit nog een dagboekblad over. Deze verdronkene tekende ik naar aanleiding van een stukje in 'Ulysses', waar ik momenteel doorheen tracht te komen. Hierboven fragmenten van 'mijn Waterlijken', van de Belgische dichter Rudolf Siffer.